ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 128ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΘΗΝΑΣ: Απριλίου 2015

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

ΓΙΟΡΤΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 128ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΛ.6947611234 & 6973829286, e-mail: sgk.128@hotmail.com,facebook:Συλλογος γονεων 128ου δημοτικου σχολειου

Αγαπητοί γονείς,

Το Εθνικό Συλλογικό Σύστημα Ανταποδοτικής Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ, που αποτελεί μη κερδοσκοπικό φορέα, έχει εγκριθεί από την Ελληνική Πολιτεία (Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής) για να οργανώσει και να προωθήσει την ανακύκλωση συσκευασιών σε όλη τη χώρα, με τη χρήση των Ολοκληρωμένων Κέντρων Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, στο πλαίσιο του Νόμου 2939/2001.

Βασική συνιστώσα των Προγραμμάτων που εφαρμόζει το εθνικό Συλλογικό Σύστημα ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ είναι η ευαισθητοποίηση και ενεργή συμμετοχή των νέων ανθρώπων και ειδικότερα των μαθητών.

Για το σκοπό αυτό, κατά τις προηγούμενες σχολικές χρονιές, εφαρμόστηκαν -με ιδιαίτερη επιτυχία- οι δράσεις των “Μεγάλων Γιορτών Ανακύκλωσης για τους μαθητές” σε Δήμους όλης της χώρας, οι οποίες τελέστηκαν υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων.

Σε πλαίσιο έναρξης των φετινών “Μεγάλων Γιορτών Ανακύκλωσης για τους μαθητές” σε Δήμους όλης της χώρας, που τελούν υπό την Αιγίδα:

ü Του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας & Θρησκευμάτων και

ü Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου

και με στόχο την πληρέστερη ενημέρωση, τη δική σας αλλά και των μαθητών σας, αποστέλλουμε συνημμένα:

1. Τη σχετική Εγκύκλιο του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, η οποία έχει ήδη αποσταλεί από το Υπουργείο

2. Το σχετικό Ενημερωτικό Φυλλάδιο με τους όρους του Μεγάλου Διαγωνισμού Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης για τους μαθητές τουΔήμου Αθηναίων

Σημειώνεται ότι το σχετικό έντυπο ενημερωτικό υλικό έχει σταλεί και μέσω ταχυδρομείου.

Τονίζεται ότι ο στόχος των “Μεγάλων Γιορτών Ανακύκλωσης για τους μαθητές” σε Δήμους όλης της χώρας, οι οποίες θα διαρκέσουν έως 31 Μαΐου 2015, είναι η εφαρμογή ενός Ολοκληρωμένου Προγράμματος Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, στο οποίο μπορούν οι μαθητές να ανακυκλώνουν άδειες μεταλλικές, πλαστικές και γυάλινες συσκευασίες, συμβάλλοντας ενεργά στη μείωση των απορριμμάτων και στην προστασία του περιβάλλοντος, επιτυγχάνοντας εξαιρετικά σημαντικά αποτελέσματα.

Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία, μπορείτε να καλείτε στη γραμμή ανακύκλωσης:

801 11 67890

Σάββατο 11 Απριλίου 2015

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ

Αγαπητοί γονείς,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Το Φως της Αναστάσεως να μείνει για πάντα στις καρδιές μας και να φωτίζει κάθε βήμα και κάθε σκέψη μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Για το ΔΣ
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ,ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ (;)

Αγαπητοί γονείς,

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ

Μεγάλη Παρασκευή. Η πιο πένθιμη μέρα του χρόνου.

Ο Χριστός χλευάστηκε, γελοιοποιήθηκε, σταυρώθηκε, παρέδωσε το πνεύμα Του και τώρα όλοι οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες να προσκυνήσουν τον Τάφο Του. Να συνοδεύσουν το Σώμα Του, στον επιτάφιο, μαζί με τα εγκώμια.

Μερικές από τις πιο παραδοσιακές στιγμές του έθνους μας, που διατηρείται αναλλοίωτη, τιμώντας τον ηγέτη της θρησκείας μας, Ιησού Χριστό.

Έχω αναφερθεί στα καθήκοντα του πιστού. Καλό είναι να έχουμε όλοι νηστέψει αυτές τις μέρες, να έχουμε εξομολογηθεί, όμως μια τόσο πένθιμη μέρα, λίγες ώρες πριν την Ανάσταση ο πιστός οφείλει να βιώνει το πένθος, παράλληλα με την προσμονή του χαρμόσυνου μηνύματος της Ανάστασης.

Τούτη την πολύ σημαντική μέρα, εγκρατηθείτε, νηστεύετε πολύ και προσέλθετε στο ναό το Μεγάλο Σάββατο, ώστε να γευτείτε τη Θεία Μετάληψη, το Σώμα και το Αίμα, όπως αυτός μας υπέδειξε, Του Χριστού. Γευτείτε τη χάρη Του Αγίου Πνεύματος και τη χαρά του Αναστημένου.

Ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα Του στον Πατέρα Του μη αντέχοντας άλλο την επίγεια ζωή. Το ανθρώπινο σώμα του Θεανθρώπου υπέκυψε στον πόνο, ενώ άντεξε όσο κανείς δε θα μπορούσε, χάρη στη δύναμη που Του μετέφερε το Πανάγιο Πνεύμα, για να αντέξει αρκετά ώστε να πληρωθούν όλες οι Γραφές και προφητείες που περιέγραφαν τον επίγειο θάνατό Του.

Μόλις όλα είχαν γίνει, Εκείνος αποφάσισε να παραδώσει το πνεύμα Του και εκείνη η στιγμή συγκλόνισε τον κόσμο, καθώς ο σεισμός (που αποδεικνύεται ιστορικά και επιστημονικά) που έγινε, ήταν τόσο μεγάλος και παραφυσικός, που διανοούμενοι, αλλά και ρωμαίοι ή φαρισαίοι πίστεψαν βαθιά από τότε (με πολλά ιστορικά παραδείγματα).

Πενθούμε όλοι.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ (;)

Σήμερα το κλίμα είναι διαφορετικό. Τα μαύρα δίνουν τη θέση τους στα άσπρα και η ελπίδα έρχεται ξανά στην καρδιά μας. Ο Χριστός ζει και μάλιστα πήρε επιτέλους τη θέση Του στο θρόνο του επουράνιου βασιλείου Του, στα δεξιά Του Πατέρα Του. Είτε το πρωί στην «πρώτη Ανάσταση», είτε τα μεσάνυχτα θα ψέλνουμε όλοι μαζί με τον ιερέα και τους πιστούς το «Χριστός Ανέστη»!

Ο Χριστός Αναστήθηκε και μαζί Του νικήθηκε ο θάνατος και γεννήθηκε η ελπίδα για όλους μας. Το δικαίωμα να ζούμε τη ζωή μας, με τη χαρά ότι δε θα τελειώσει ποτέ!

Την Ανάστασή Του διαπίστωσαν πολλοί. Κάποιοι θέλησαν να κλείσουν τα μάτια τους και να πειστούν ότι δεν έγινε ποτέ. Όχι όμως και αυτοί, όπως οι φύλακες, ρωμαίοι στρατιώτες και οι μαθητές Του, που αντίκρισαν Τον ίδιο.

Λένε ότι οι έλληνες είναι ο πιο ευλογημένος λαός επειδή πίστεψε τόσο γρήγορα και εγκάρδια, χωρίς καν να δει τον Ιησού, μονάχα από τις μαρτυρίες και τις διδασκαλίες του αποστόλου Παύλου. Όμως δεν ήταν όλοι έτσι.

Υπήρχαν οι δύσπιστοι, με μπροστάρη τον μαθητή Θωμά, ο οποίος ναι μεν χάρηκε, αλλά δε δίστασε να ζητήσει από τον Ιησού να πιάσει ακόμα και τις τρύπες από τα καρφιά στα χέρια του Ιησού για να πειστεί ότι όντως, Αυτός είναι...

Και σήμερα; Μήπως η δυσπιστία και η καχυποψία δεν είναι τόσο επίκαιρες; Ίσως η ζωή και η εκμετάλλευση να μας έχουν μάθει να μην είμαστε τόσο εύπιστοι. Μάλιστα ίσως να μην πρέπει να είμαστε, για να αποφεύγουμε τους κινδύνους που μας περικλείουν.

Η δυσπιστία ή αντίστοιχα η εμπιστοσύνη είναι έννοιες που διχάζουν. Μπορούμε να εμπιστευθούμε και αν ναι, υποθέτω κάποια συγκεκριμένα άτομα. Ποια όμως και υπό ποιες προϋποθέσεις κερδίζουν την εμπιστοσύνη μας; Άραγε ποια είναι τα κριτήρια που πρέπει να χαρακτηρίζει μια εξιστόρηση, ένα γεγονός, ένα θέαμα για να γίνει πιστευτό; Υποκειμενικός προβληματισμός σίγουρα.

Χριστός Ανέστη. Ο Χριστός είναι εκεί, έτοιμος να εισακούσει πραγματικές και ζωντανές προσευχές από πιστούς που αγωνίζονται (και) πνευματικά μέσω της εκκλησίας για τη σωτηρία της ψυχής τους. Καλά να περάσετε!

πηγή:http://agiameteora.net/index.php/megalis-evdomadas/1534-afieroma-stin-megali-evdomada-giannis-spyridakis.html

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΧΑΘΕΙ,ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΡΕΘΕΙ

Αγαπητοί γονείς,

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΧΑΘΕΙ

Στο σημερινό Ευαγγέλιο που θα ακούσουμε το απόγευμα στην εκκλησία, τα διδάγματα είναι πολλά, όσο ο Χριστός ετοιμάζεται ψυχολογικά για τα οδυνηρά πάθη που έμειναν στην ιστορία για πάντα.

Ο Ιούδας («φωτίζεται» από το διάβολο και) προσεγγίζει τους Φαρισαίους με τους οποίους συμφωνεί στη μέγιστη προδοσία της ιστορίας, τυφλός από αλαζονεία. Προδοσία είπατε; Τι γνωστή λέξη στις μέρες μας! Πως, όλοι την έχουμε βιώσει. Φίλοι, καλοί μας και κοντινοί άνθρωποι, ακόμα και οικογένεια ή στενοί επαγγελματικοί μας συνεργάτες, που είτε για προσωπικό συμφέρον, είτε για χρήματα, είτε απλά από αλαζονεία και εγωισμό, προδίδουν ανθρώπους που τους στάθηκαν. Ο Ιούδας όμως δεν πρόλαβε να μετανοήσει για να λάβει συγχώρεση. Προτίμησε να δώσει τέλος στη ζωή του από τις τύψεις του. Εμείς; Συγχωρέσαμε; Θα συγχωρούσαμε την προδοσία;

Η συνέχεια βρίσκει το Χριστό με τους μαθητές στο Μυστικό Δείπνο, όπου και τους αποκαλύπτει τι επιθυμεί στο μέλλον να πραγματοποιούν. Να τρώνε ψωμί, ευλογημένο σαν το Σώμα Του και να πίνουν κρασί, ευλογημένο σαν το Αίμα του. Εντολή που έδωσε στην εκκλησία και τιμάμε μέχρι σήμερα. Πόσο καιρό έχετε να μεταλάβετε; Γιατί; Ο ίδιος μας το ζήτησε.

Στη συνέχεια τους έδωσε συμβουλές για τη ζωή τους χωρίς Αυτόν. Τους είπε όλοι να είναι ίσοι, ο μεγαλύτερος να συμπεριφέρεται σαν το νεώτερο και ο καλύτερος να υπηρετεί τους άλλους, όπως και ο Ίδιος λίγα λεπτά πριν, τους είχε πλύνει τα πόδια. Που όμως βρίσκει εφαρμογή η επιθυμία Του αυτή;

Τους είπε ότι τώρα που θα φύγει από κοντά τους, θα χρειαστούν και χρήματα να ζήσουν και υλικά αντικείμενα να επιβιώσουν. Μας έδειξε ότι είναι εύλογη η ανάγκη υλικών αντικειμένων. Τα χρήματα δεν είναι αμαρτωλά όπως πολλοί λένε, αντίθετα οφείλουμε να εργαζόμαστε και να κοπιάζουμε, ώστε να απολαμβάνουμε ότι κερδίζουμε από αυτά.

Ενώ όταν ο Πέτρος φανατικά δήλωσε ότι θα είναι μαζί του ως το τέλος, εκείνος τον προσγείωσε, ενημερώνοντάς τον ότι θα τον αρνηθεί τρεις φορές. Ποτέ μη λέτε ποτέ. Καλύτερα κάτι για το οποίο είμαστε σίγουροι, να το κρατάμε για τον εαυτό μας και όταν έρθει η ώρα του, απλά να το πραγματοποιούμε. Είναι η καλύτερη διαφήμιση για τον εαυτό μας.

Η σημερινή περικοπή μας εισάγει στις στιγμές άγχους, έντασης και αγωνίας για Κάποιον που πόνεσε σαν Άνθρωπος για να λυτρώσει ως Θεός.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΡΕΘΕΙ

Αποτέλεσμα εικόνας για μεγαλη πεμπτη

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, ζήσαμε και πάλι το Μυστικό Δείπνο, ενώ με το τέλος του, ο Χριστός ανεβαίνει στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί.

Μαζί του έχει τον Πέτρο που τόσο φανατικός είναι στην προσήλωση του στον Κύριο και τους Ιωάννη και Ιάκωβο. Εκεί στην προσευχή που κάνει, φανερώνει την ανθρώπινη φύση του, με τις αντίστοιχες αδυναμίες. Ενώ προσεύχεται στον Πατέρα Του και σκέφτεται το τι θα επακολουθήσει, ζητά προς στιγμήν να αποφύγει το μαρτύριο που επίκειται. Όμως δοξάζοντας το όνομά Του, λέει ας γίνει όπως θέλει Εκείνος (ο Πατέρας), δηλώνοντας υπακοή και εγρήγορση.

Στη συνέχεια, κατεβαίνει και βλέπει τους μαθητές Του να μην έχουν κρατηθεί ξύπνιοι. Μας δείχνει τις αδυναμίες των μέχρι πριν από λίγο φανατικών μαθητών Του.

Ενώ λίγο αργότερα όχλος κόσμου με μπροστάρη τον Ιούδα, έρχονται με ξύλα και οπλισμό για τη σύλληψη. Ο Χριστός δέχεται τη σύλληψη και οδηγείται στους χώρους που θα γίνει η πρώτη ανάκριση.

Κανείς από τους μαθητές δεν ακολουθεί, εκτός του Πέτρου που ενώ περιμένει με αγωνία, αναγνωρίζεται τρεις φορές ως μαθητής του Χριστού και τις τρεις φορές προτιμά να προστατεύει τον εαυτό του αρνούμενος ότι ήταν μαθητής Του Χριστού. Προδοσία; Όχι. Αδυναμία; Μάλλον ναι. Έτσι και όλοι μας αδυνατούμε πολλές φορές να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούμε στις υποσχέσεις μας. Μεγάλο δίδαγμα τούτο, για να μην προτρέχουμε και να φανατιζόμαστε με υποσχέσεις και σχέδια.

Καλύτερα να προγραμματίζουμε και με προσευχή, μεγάλη προσπάθεια, μόχθο και σύνεση να πραγματοποιούμε για εμάς και τους συνανθρώπους μας. Χωρίς έτσι, να ρισκάρουμε να εκθέτουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Απόψε στην εκκλησία τελείται ένα μεγάλο μέρος του Θείου Δράματος. Ακούμε δώδεκα Ευαγγέλια, από όλους τους Ευαγγελιστές που μας διηγούνται εκείνες τις επώδυνες στιγμές πόνου και ψυχικού βιασμού του Χριστού.

Ανάμεσα σε αυτά που θα ακούσουμε απόψε είναι και η σπουδαία εντολή Του Χριστού προς τους μαθητές Του, να αγαπάνε αλλήλους. Να μάθουν να αγαπάει ο ένας τον άλλο, χωρίς περιορισμούς, ολοκληρωτικά. Μια αγάπη που τελικά θα μεταδώσουν σε όλο τον κόσμο.

Είναι η αγάπη που τόσο, μα τόσο δύσκολα μπορούμε και εμείς να αποκτήσουμε. Να μπορέσουμε να αγαπήσουμε χωρίς περιορισμούς, ανθρώπους που δε γνωρίζουμε παρά ελάχιστα ή και καθόλου, ακόμα και τους λεγόμενους εχθρούς μας. Ανταγωνιστές και αντιπάλους. Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Πως καλλιεργείται μια τόσο ισχυρή και απεριόριστη αγάπη; Με εγκράτεια, ταπεινότητα. Χωρίς να δίνουμε βάση στις αδυναμίες του καθένα, αλλά στην υπόσταση του ως συνάνθρωπο.

Υπάρχει αυτή η αγάπη σήμερα; Και αν ναι, σε τι βαθμό;

Στη συνέχεια ο Χριστός χρησιμοποιεί έναν εκ των τέλειων παραλληλισμών του. Η άμπελος και ο Γεωργός. Εξήγησε στους μαθητές Του ότι ο Γεωργός φροντίζει την άμπελο και αυτή βγάζει κλίματα. Κάποια όμως βλαστίζουν χωρίς να βγάζουν καρπό και άλλα βγάζοντας καρπούς. Τα πρώτα τα κόβει ο γεωργός και τα θάβει στο χώμα ή τα καίει.

Εμείς; Τι κλίματα είμαστε; Βγάζουμε καρπούς ή απλά υπάρχουμε για να δικαιολογούμε την ύπαρξη μας; Ευχαριστούμε Το Δημιουργό μας, Γεωργό με το να κάνουμε το θέλημα Του; Με το να είμαστε χρήσιμοι σε αυτήν την κοινωνία; Να παράγουμε έργο, βοηθώντας το κοινωνικό σύνολο και το κοινό καλό ζώντας παράλληλα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού; Ή απλά δουλεύουμε, διασκεδάζουμε, ζούμε και υπάρχουμε, απλά για να περνούν τα χρόνια ικανοποιώντας μερικούς προσωπικούς μας στόχους; Χωρίς να δίνουμε καμία σημασία για τη σωτηρία της ψυχής μας σε έναν κόσμο που θα μας περιμένει μετά το πέρας της «χρήσης» του σώματός μας.

Πηγαίνετε στην εκκλησία απόψε με ένα βιβλιαράκι, να διαβάζετε μαζί με τον ιερέα την πορεία του βασανισμού του Κυρίου. Βιώστε το, για να νοιώσετε...

πηγή:http://agiameteora.net/index.php/megalis-evdomadas/1534-afieroma-stin-megali-evdomada-giannis-spyridakis.html

Μεγάλη Δευτέρα - μεγάλη μαχαίρα, Μεγάλη Τρίτη - ο Χριστός εκρύφτη

Αγαπητοί γονείς,

Τη Μεγάλη Δευτέρα στα χωριά τα σπίτια ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές βάφονται και φυτεύονται διάφορα λουλούδια. Σε κάποιες περιοχές, οι πιστοί συνήθιζαν να τρέφονται μόνο με ψωμί και νερό έως τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί, που λάμβαναν από την εκκλησία την Θεία Κοινωνία.

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα

-Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
-Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22) και συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Η ιστορία του Ιωσήφ

-Ο Ιωσήφ πουλήθηκε ως σκλάβος καθώς η ενάρετη ζωή του, «ενοχλούσε» τα μεγαλύτερα αδέρφια του. Ως σκλάβος λοιπόν, έφτασε στην Αίγυπτο. Εκεί αγοράστηκε από τον Πεντεφρή, ένα αυλικό του Φαραώ. Μην υποκύπτοντας όμως, στις ερωτικές επιθυμίες της γυναίκας του Πεντεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και φυλακίστηκε. Από την φυλακή βγήκε, όταν ερμήνεψε ένα όνειρο του Φαραώ, και μέσω αυτής της ερμηνείας έσωσε τους κατοίκους της Αιγύπτου από λιμό.

-Στην λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας, περιλαμβάνεται και η ιστορία της «Καταραθείσης και Ξηρανθείσης Συκής». Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια εύρωστη συκιά με παχύ φύλλωμα. Την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο. Η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε απευθυνόμενος στο δέντρο: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19). Η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε. Γι’ αυτό λέγεται «Καταραθείσα», δηλαδή καταραμένη και «Ξηρανθείσα», δηλαδή ξεραμένη.

πηγή:http://realbomb.gr/%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84/

Τη Μεγάλη Τρίτη η Εκκλησία θυμάται την παραβολή του Ιησού για τις δέκα παρθένες, που διδάσκει τη σημασία της προνοητικότητας στη ζωή μας. Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη επίσης στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων. (Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 22, 15- 23, 39).

Οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων.«Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο. Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Η παραβολή των 10 παρθένων: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένες περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες, που είχαν προνοήσει φρόντισαν να πάρουν μαζί τους λάδι ώστε να έχουν για να φωτίζουν τα λυχνάρια τους. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τις μωρές, οι οποίες λόγω της αργοπορίας του Νυμφίου αποκοιμήθηκαν. Έτσι όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, με αποτέλεσμα να μένουν «εκτός νυμφώνος».

Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης στην υμνολογία του οποίου κεντρικό γεγονός είναι η μεταστροφή της πόρνης που μετάνοιωσε πραγματικά για τη ζωή που έκανε και ήρθε και άλειψε με τα μαλλιά της τα πόδια του Ιησού, ζητώντας και παίρνοντας άφεση αμαρτιών. Το γεγονός αυτό περιλαμβάνει και έναν από τα πλέον όμορφα τροπάρια, αυτό της Κασσιανής.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΣΣΙΑΝΗ

Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9^ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.

Το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό: Η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο αυτοκράτωρ, είτε γιατί η απάντηση του εφάνη προπετής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναικός τον τρόμαξε, έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

Με την παραβολή των ταλάντων ο Χριστίος θέλει να μας παρουσιάσει τα δώρα και τα χαρίσματα, που ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο. Ο καθένας, πρέπει να καλλιεργήσει και να αναδείξει τα χαρίσματα του. Δηλαδή, να προσφέρει με πολλή αγάπη τις υπηρεσίες του στους συνανθρώπους του. Έτσι θα είναι έτοιμος να υποδεχτεί στην καρδιά του την αγάπη και την επιβράβευση του Ιησού Χριστού.

“Κάποιος άνθρωπος που ήταν έτοιμος για ταξίδι κάλεσε τους δούλους του και τους παράδωσε την περιουσία του. Και σ’ άλλον μεν έδωσε πέντε τάλαντα σ’ άλλον δύο και σ’ άλλον ένα σύμφωνα με τη δύναμη του καθενός και αμέσως αναχώρησε. Εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε και δούλεψε και μ’ αυτά κέρδισε και άλλα πέντε. Έτσι έκανε και αυτός που πήρε τα δύο και κέρδισε άλλα δύο. Εκείνος όμως που πήρε το ένα, πήγε και έσκαψε στη γη και έθαψε το χρήμα του κυρίου του. Ύστερα από πολύ χρονικό διάστημα φτάνει ο κύριος των δούλων και λογαριάζεται μαζί τους. Και αφού ήλθε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα, έφερε και άλλα πέντε και λέγει στον κύριο· πέντε τάλαντα μου παράδωσες, να, εγώ κέρδισα και άλλα πέντε.

Του είπε ο κύριος του· μπράβο καλέ μου δούλε και πιστέ· ήσουν πιστός στα λίγα, εγώ θα σε εγκαταστήσω στα πολλά. Έμπα λοιπόν στη χαρά του κυρίου σου. Ήλθε και εκείνος που είχε πάρει τα δύο τάλαντα, και είπε. Κύριε, δύο τάλαντα μου παράδωσες· να που εγώ κέρδισα άλλα δύο τάλαντα. Τότε ο κύριος του είπε· Μπράβο δούλε καλέ και πιστέ. Φάνηκες πιστός στα λίγα, εγώ θα σε εγκαταστήσω πολλά. Τότε ήλθε και εκείνος που είχε πάρει το ένα τάλαντο, και είπε: Κύριε, ήξερα που είσαι ένας σκληρός άνθρωπος, θερίζεις εκεί που δεν έσπειρες και μαζεύεις από κει που σκόρπισες. Επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντο σου στη γη, να, λοιπόν, παρ’ το γιατί είναι δικό σου. Και ο κύριος του αποκρίθηκε: δούλε πονηρέ και οκνηρέ, ήξερες πως θερίζω από κει που δεν έσπειρα και μαζεύω απ’ εκεί που δε σκόρπισα. Έπρεπε λοιπόν να βάλεις τα λεφτά σου στους τραπεζίτες και εγώ, όταν θα επέστρεφα θα τα έπαιρνα πίσω με τόκο. Πάρτε απ’ αυτόν το τάλαντο και δώστε το σε κείνον, που έχει τα δέκα τάλαντα.

Γιατί στον καθένα που έχει, θα δοθούν και άλλα και θα περισσέψουν. Από κείνον όμως που δεν έχει, θα του αφαιρεθεί και κείνο που έχει. Πάρτε και ρίξτε αυτόν τον άθλιο δούλο έξω στο σκοτάδι, εκεί που ακούγεται το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Και λέγοντας αυτά τόνιζε· όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.”

πηγή:http://www.bankwars.gr/2015/04/%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97-%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%A4%CE%97-%CE%A4%CE%99-%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95-%CE%97-%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%9D%CE%97-%CE%A0/

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

Αγαπητοί γονείς,

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η λεγόμενη Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους συγγραφείς των Ιερών Ευαγγελίων, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού η εορτή της ανάμνησης αυτής τελούταν μαζί με την ανάσταση του Λαζάρου. Αργότερα η δεύτερη, η ανάσταση του Λαζάρου, μετατέθηκε κατά μία ημέρα πριν, το λεγόμενο Σάββατο του Λαζάρου.

Σήμερα η Κυριακή αυτή, τόσο στην Ανατολική όσο και στη Δυτική Εκκλησία, θεωρείται ως η αρχή των Αγίων Παθών. Αρχικά, η κατάλυση ψαριών, λαδιού και κρασιού την ημέρα αυτή, θεωρήθηκαν ασυμβίβαστα προς την ιερότητα της Μεγάλης Εβδομάδας και της ακολουθούμενης νηστείας, (Μεγάλη Τεσσαρακοστή). Όμως, όλα αυτά για το χαρμόσυνο χαρακτήρα της ημέρας προσαρμόστικαν ανάλογα.

Η παραπάνω ανάμνηση τιμάται ιδιαίτερα με εξέχουσα υμνολογία και μεγαλοπρεπή λειτουργία, στο τέλος της οποίας διανέμονται βάγια που έχουν προηγουμένως ευλογηθεί κατά την ακολουθία του όρθρου.

Σημειώνεται ότι στις πρώτες εκκλησίες εορταζόταν η μνήμη αυτή με αναπαράσταση του γεγονότος. Συγκεκριμένα στους Αγίους Τόπους κατά τον 4ο αιώνα ο επίσκοποςξεκινώντας με πομπή από το Όρος των Ελαιών εισερχόταν στα Ιεροσόλυμα επί «πώλου όνου» περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο ενώ οι πιστοί προπορευόταν κρατώντας κλάδους φοινίκων.
Στους δε βυζαντινούς χρόνους τελούνταν ο λεγόμενος «περίπατος του Αυτοκράτορα» όπου η πομπή ξεκινούσε από τα ανάκτορα στην οποία συμμετείχε ο αυτοκράτοραςκρατώντας την εικόνα του Χριστού πλαισιωμένος από το ιερατείο όπου και κατέληγε στην Αγιά Σοφιά. Της αυτοκρατορικής αυτής πομπής προηγούνταν ο λαμπαδάριος ο οποίος έψελνε «Εξέλθατε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών…».

Κυριακή των Βαΐων στη Μόσχα με συμμετοχή του Τσάρου Αλέξανδρου Β'. (πίνακας του V. Greg. Schwarz, 1865).

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Βαλσαμώνα στο τέλος της εορτής αυτής ο μεν Αυτοκράτορας διένειμε ιδιόχειρα βάγια και σταυρούς, ο δε Πατριάρχης κεριά για την Μεγάλη Εβδομάδα.
Το βυζαντινό αυτό έθιμο παρέλαβαν και τηρούσαν με ευλάβεια και οι Τσάροι της Ρωσίας τους οποίους ακολουθούσε ο κλήρος ξεκινώντας από το Κρεμλίνο και καταλήγοντας στο μητροπολιτικό ναό.
Στην Ελλάδα αντ΄ αυτών διατηρείται μόνο η διανομή των βαγιών από τους ιερουργούς των εκκλησιών.

Κατά το Μεσαίωνα στη Δυτική Εκκλησία υπήρξε ένα περίεργο έθιμο όπου μέσα στην εκκλησία περιαγόταν όνος επί του οποίου φερόταν ομοίωμα του Χριστού.

Αναφορικά με τη νηστεία της ημέρας αυτής υπάρχει μια διαφοροποίηση στο ζήτημα του αν καταλύεται ψάρι ή όχι. Η γνώμη του Θεόδωρου του Στουδίτη είναι ότι την Κυριακή των Βαΐων «τρώγεται ψάρι», επειδή θεωρείται Δεσποτική εορτή. Για τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη μόνο μία ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής τρώγεται ψάρι δηλαδή, την ημέρα τουΕυαγγελισμού.Είναι χαρακτηριστική η θέση των Aποστολικών Διαταγών όταν λένε:, «Μετά από αυτές (δηλαδή τις εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων), να τηρείται τη νηστεία της Τεσσαρακοστής, η οποία περιλαμβάνει ανάμνηση της ζωής του Κυρίου και της νομοθεσίας. Να κρατιέται αυτή η νηστεία πριν από το Πάσχα, αρχίζοντας από τη Δευτέρα και συμπληρούμενη την Παρασκευή. Μετά από αυτές αφού σταματήσετε τη νηστεία, να αρχίζετε την αγία εβδομάδα του Πάσχα, νηστεύοντες κατ΄αυτήν όλοι με φόβο...»^[1]Είναι ενδεικτικοί οι όροι ΄΄αφού σταματήσετε τη νηστεία΄΄ και ΄΄να αρχίζετε΄΄, οι οποίες δείχνουν ότι μια νηστεία τελειώνει και μία άλλη αρχίζει. Αυτή που τελειώνει είναι η νηστεία τηςΜεγάλης Σαρακοστής και αυτή που αρχίζει είναι η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. άρα η εορτή αυτή βρίσκεται ανεξάρτητα ανάμεσα σε δύο νηστείες. Η θέση της λοιπόν δίνει το δικαίωμα να ομιλούν περί καταλύσεως κατ΄αυτήν την ημέρα ψαριού ή ακόμα και αυγού^[2]

Η Κυριακή των Βαΐων στην πραγματικότητα δεν συναριθμείται στη Μεγάλη Εβδομάδα, δεδομένου ότι κατά τον χριστιανισμό πρώτη ημέρα της Εβδομάδας είναι η Δευτέρα. Καθιερώθηκε όμως να συναριθμείται λατρευτικά από το γεγονός ότι στις ορθόδοξες εκκλησίες, κατά τον εσπερινό της Κυριακής αυτής, τελείται η ακολουθία του Νυμφίου, αν και ανάγεται στον όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας.

πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%92%CE%B1%CE%90%CF%89%CE%BD

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Αγαπητοί γονείς,

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ολοκληρώνεται και καταλήγει σε δυο λαμπρές, εόρτιες ημέρες, ή μάλλον σε μια διπλή εορτή. Είναι το Σάββατο του Λαζάρου, κατά το οποίο μνημονεύουμε την έγερση του επιστήθιου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και η Κυριακή των Βαΐων, που εορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα έξι μέρες πριν προδοθεί και υποστεί το σταυρικό θάνατο.

Κατά τις δύο αυτές λαμπρές ημέρες η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει το αυθεντικό νόημα της εθελούσιας θυσίας του Χριστού και του λυτρωτικού Του θανάτου, πριν εισέλθουμε στη θλίψη και το σκοτάδι του πάθους, πριν ξαναγίνουμε μάρτυρες της οδύνης του Χριστού.Ο Χριστός βρισκόταν μακριά από την Ιερουσαλήμ όταν πέθανε ο Λάζαρος, και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα έφθασε στη Βηθανία όπου συνάντησε τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία, και τους στενοχωρημένους και κλαμένους φίλους του. Το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννη εξιστορεί με λεπτομέρειες αυτή τη συνάντηση, αρχίζοντας από τη συζήτησή Του με τη Μάρθα και τη Μαρία.

Και οι δυο τους λένε στο Χριστό, «Κύριε ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός» (Ιωαν. 11, 32). Και ο Χριστός απαντά: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωαν. 11, 23). Άσχετα όμως από αυτή την απάντηση, όταν είδε το κλάμα των αδελφών και των φίλων τους, ο Ίδιος «ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν αυτόν...» (Ιωαν. 11, 36). Ο Χριστός διέταξε να απομακρυνθεί η πέτρα που σκέπαζε τον τάφο. Και όταν αφαιρέθηκε η πέτρα, «φωνή μεγάλη εκραύγασε Λάζαρε, δεύρο έξω, και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις...» (Ιωαν. 11, 43- 44). Ποιο είναι το νόημα αυτού του γεγονότος που η Εκκλησία γιορτάζει τόσο λαμπρά, τόσο πανηγυρικά, τόσο νικητήρια το Σάββατο του Λαζάρου; Πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε τη θλίψη και τα δάκρυα του Χριστού με τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς;

Με ολόκληρο τον εορτασμό η Εκκλησία επαναλαμβάνει πως ο Χριστός κλαίει επειδή, βλέποντας το θάνατο του φίλου Του, βλέπει επίσης και τη νίκη του θανάτου πάνω σ' ολόκληρο τον κόσμο, βλέπει πως ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό, σφετερίστηκε το θρόνο Του και τώρα κυριαρχεί στον κόσμο, δηλητηριάζοντας τη ζωή, μετατρέποντας τα πάντα σε άσκοπο ρεύμα ημερών που κυλούν ανελέητα προς την άβυσσο. Κατόπιν έρχεται η εντολή, «Λάζαρε, δεύρο έξω»! Εδώ έχουμε το θαύμα της αγάπης που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, ακούμε μια εντολή που αναγγέλλει τον πόλεμο του Χριστού κατά του θανάτου, μια υπόσχεση πως ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί και θα εξαφανιστεί. Ο ίδιος ο Χριστός, που σημαίνει ο ίδιος ο Θεός, η ίδια η αγάπη και η ζωή, για να καταστρέψει το θάνατο και το σκοτάδι του, κατεβαίνει στον τάφο, για να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θάνατο, για να τον εκμηδενίσει και να μάς χαρίσει την αιώνια ζωή την οποία ο Θεός μάς δημιούργησε να κατέχουμε.

Πηγή: http://agiameteora.net/index.php/megalis-tessarakostis/1484-to-savvato-tou-lazarou.html

ΈΘΙΜΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Μέρα θανάτου και ζωής θεωρείται το Σάββατο του Λαζάρου. O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στους Έλληνες.

Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.

Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν "Λαζαρίνες".

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα

Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.

Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας

0 λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την "Έγερση" του φίλου του Χριστού, του "αγέλαστου" Λάζαρου.
Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.
Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.

"Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.
Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το 'να χώμα κλέβει τ' άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;" και χαμογέλασε.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου. Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την "πρώτη Λαμπρή", τα παιδιά, κρατώντας το "Λάζαρο", έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα "λαζαρικά", για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους. Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.

"Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδούλας μου το λέω
και μοιρολογώ και κλαίω.
Του χρόνου πάλι να 'ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει."

Τα "λαζαρικά" από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.
Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι "Λαζαρίνες" ή "Λαζαρίτσες", έτσι εύρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες. Για "Λάζαρο" βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια. Στη Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, "τη σιδεροχουλιάρα". Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο "Λάζαρος" ήταν έτοιμος.

Γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν. Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν: "Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τ' αγίου Λαζάρου!" Στα Τρίκαλα τα αυγά που συγκέντρωναν οι Λαζαρίνες, οι μητέρες τους τα έβαφαν κόκκινα και τα κρατούσαν σε ξεχωριστό μέρος. Όταν ήθελαν να περιποιηθούν έναν επισκέπτη από αυτά τα αυγά του έδιναν, του Λαζάρου.

Σε μερικά μέρη τη θέση του "Λάζαρου" έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες. Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του. Ο θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνης στους αρχαίους Έλληνες. Έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό, όταν όμως έλεγαν το "Λάζαρε δεύρο έξω" σηκωνόταν.

Το ίδιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που αναπαριστούσε το Λάζαρο, τυλιγμένο σε ένα σεντόνι, ήταν και αυτό στολισμένο με κίτρινα λουλούδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι "πρωτόσχολοι", έπαιρναν την εικόνα του Λάζαρου, την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που στόλιζαν με δεντρολίβανο -ήταν, λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και γύριζαν στις στάνες. Οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για τις λαμπρόπιτες.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους "λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή και "λαζαράκια". "Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: "Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει..."

Στα "λαζαράκια" έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα. Στην Κω οι αρραβωνιασμένες θα έφτιαχναν ένα λαζαράκι σε μέγεθος μικρού παιδιού, γεμισμένο με χίλια δυο καλούδια και κεντημένο σχεδόν σαν τις κουλούρες του γάμου, για να το στείλουν στο γαμπρό. Τα "λαζαρούδια" πολλές νοικοκυρές τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα παιδιά ξετρελλαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.

Πηγή: http://www.madata.gr/epikairotita/social/409603.html